BURSZTYN
"IDĘ Z RZEKĄ, WODA MYŚLI ZA MNIE" Haiku Boba Boldmana z wyboru Czesława Miłosza
Ciebie widzę,
jak pracujesz
problemem twarz rysujesz
zmarszczki tworzysz od myślenia
okulary zdejmujesz
w dal patrzysz
a potem wzdychasz -
w punkt kierujesz wzrok -
okulary zakładasz
znów do pracy wracasz.
Siebie widzę -
bursztyn w herbacie niosę
stawiam na biurku
stoję i ręce Twoje zapamiętuję
strofy układam,
wiersze tworzę
chwilę tę chłonę
chcę dać ją pamięci na własność -
- "ocalić od zapomnienia".
Kiedyś tego nie zrobiłam...
"Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
[...]
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby - w
marzeniach:
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy:
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po
marzeniach."
utwór "Poeta pragnie szaty niebios"
Yeats William Butler
Komentarze (4)
pięknie, bardzo zwyczajnie i romantycznie zarazem,
podoba mi się :-)
drobne uwagi techniczne - powinno być: chwilę TĘ
chłonę: i jeszcze wcześniej: i ręce Twoje
zapamiętujĘ:. Wiersz jest po prostu piękny, ja też
widzę coś więcej w podanej przez żonę herbacie niż
tylko żółty kolor, widzę skarb, Zresztą każdy wers
Pani wiersza jest przemyślany a może tylko urodził się
w normalnym życiu dwojga ludzi?
:-)
Bardzo ładne :)
"ocalić od zapomnienia"- o tak! :)+
Nie pogub marzeń,one z Tobą jak rzeka płyną,zapamiętaj
je.Pozdrawiam serdecznie+++