Burza

...
Kropla za kroplą ciężko o ziemię stukają.
Strumieniem płyną drogi, ulewą porwane.
Drzewa pchane wiatrem, ku ziemi się kłaniają,
niektóre z nich już martwe, leżą wpół złamane.

Na niebie rozbłysła, tak jasna błyskawica,
że z nocy dzień wnet zrobiła, na chwilę małą,
rozdarła niebo wpół, z bólu zaczęło krzyczeć,
płakać deszczem, a potem zaś głośno zagrzmiało.

Obraz niczym Apokalipsa – koniec świata.
Lecz to kończy się noc ciemna, grozą spowita.
Wiatr ostatnie oznaki zniszczenia zamiata
i żegna się z burzą, by nowy dzień powitać.

Mroczne niebo powoli odpływa z nad ziemi,
blask słońca już czeka by zająć miejsce cienia.
Na trawie poranna rosa skrzy się i mieni,
a z burzy wyłania się obraz odrodzenia.
...

autor

Lu23

Dodano: 2009-04-24 23:23:28

Ten wiersz przeczytano 953 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie