BURZA

Tak pięknie i jasno słońce zaświeciło
Lecz wkrótce niebo się ściemniło
Potężna czarna chmura przysłoniła słońce
Choć powietrze było jeszcze bardzo gorące

Przejmujący wiatr zerwał się wokoło
Aż liście na drzewach zaszumiały wesoło
Cieszą się na deszcz który je ochłodzi
Rośliny od wielkiej suszy oswobodzi

Tej niewinnej igraszce grzmot wtóruje
A piorun swym ogniem listki całuje
Deszcz swe strumienie na drzewo leje
Lecz ogień niemiłosiernie szaleje

Wtem piorun jak sierp przeszywa powietrze
Już spada na drzewo i w popiół je zetrze
To nie są te listki wesołe sprzed burzy
Nikt temu drzewu przyszłości nie wróży

Byliśmy uśmiechnięci i pełni radości
A tutaj natura znów bardzo nas złości
Okrutnie krótkie bywa nieraz szczęście
Gdy los kogoś krzywdzi tak bardzo zawzięcie

autor

Krystyna Spitalniak

Napisany: 2013-09-11 Dodano: 2013-09-11 09:06:37

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie