Burza

Maćku, dla mnie analogia jest oczywista. Zarówno w
Skarbnika, jak i w Peruna nikt nie wierzy, ale...
czasem obserwujemy efekty ich działań. To, że Ty tej
analogii nie widzisz, nie musi świadczyć o jej braku.
Może to być po prostu dowód na Twoje kłopoty z
czytaniem ze zrozumieniem.

Jak dla mnie to nie jest przenikanie pogaństwa i
chrześcijaństwa tylko mieszanie tych dwóch kultur, z
których dzisiaj pozostało tylko chrześcijaństwo wraz z
religią

Genialne zestawienie, znakomity wiersz i na czasie:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Chętnie wracam do takiej Twojej poezji, szczególnie w
dni, które nie potrafią się zdecydować czy są
grudniowe, czy chciałyby burzy nad domami, polami,
lasami; nad pogubionym morzem.

Witaj.
Znam takie burze i takie huragany.
Przed takim żywiołem, mamy ogromny respekt.
Dobrze oddany klimat wiersza.
Pozdrawiam.:)

Fajne zderzenie wierzeń słowiańskich z katolickimi :)
Ileż to wieków ludność wierzyła i oddawała cześć i
jednym Bogom i na wszelki wypadek - drugim :)
Podoba się.

Obrazowo ujęta aura.
Brr, aż się nie chce wychodzić z domu:)
Pozdrawiam.
Marek

Zgrabnie napisany.

Dobrze oddana groza i wiara, która, jak mówią, czyni
cuda.
Pozdrawiam :)

Wiersz o burzy, który może wywołać burzę mózgów w
temacie wiary.
Miłej niedzieli:)

poruszyłeś mnie dzisiaj czytam już drugi wiersz który
przywołuje wspomnienia z dzieciństwa w naszym domu też
tak było gdy była burza to babcia zapalała gromnicę i
modliliśmy się:) miłej niedzieli

Pamiętam gdy byłem dzieckiem podczas szalejącej burzy
mama stawiała gromnicę w oknie ...wierząc że
nieszczęście ominie nasz dom ...
to była siła wiary ...

Poruszyłeś wspomnienia - stały się żywe.
Pozdrawiam :)

Groźba natury, strach i nadzieja...
w takim to momencie człowiek czuje się malućki niby
pyłek....


świetnie oddany klimat

Pozdrawiam :)

Ależ tu zawirowań...burza w naturze i w strofach
pięknie oddana,
Pozdrawiam serdecznie