Burza nadziei
Promykiem nadziei serca topnieją,
A w duszy spienionej wielką radość
sieją.
Bo w ciele gdzie zieleń koszami wynosić,
O miłość i wiarę nie trzeba już prosić.
Iskra do iskry - ognisko się stworzy
I niczym błyskawica nadzieja się mnoży.
Uśmiechnij się szybko do wszystkich
wokoło
Zobaczysz, że zaraz zrobi się wesoło.
Bo u ludzi gdzie zieleń koszami wynosić O miłość i wiarę nie trzeba już prosić.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.