By w przebaczenia słowach znów ożyć

Krzyk sumienia duszę przeszywa
W chaosie myśli już nic nie słychać
Błędny wzrok w lęku szuka nadziei
Brakuje tlenu żeby oddychać

Brakuje Ciebie i Twego tchnienia
By w przebaczenia słowach znów ożyć
Blask chwil przywrócić do istnienia
Słownej szermierce kres położyć

Jak na pustyni kropli deszczu
Brakuje światła Twoich oczu
Twego uśmiechu jak marzenie
Który jak dotyk można poczuć

Brakuje ciszy w zgiełku słów
Rzucanych niczym grad kamieni
Brakuje ciepła Twoich ust
By nieba sięgnąć w uniesieniu

Nie trzeba włosa dzielić na czworo
Wracać do tego co minęło
By się otoczyć blaskiem szczęścia
By serce znów bić szybciej zaczęło

Rozpalić zmysły, obudzić tęsknoty
By znów się oddać namiętności
W zapachu ciała szukać rozkoszy
Pieszczotą karmić pragnienie miłości

autor

Santiago

Napisany: 2006-10-20 Dodano: 2006-10-20 13:10:31

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie