By usłyszeć znów...

Oczarowany
tą nawałnicą słów,
w dalszym ciągu
przerywał wtargnięcie,
tupiąc i krzycząc
unosząc głowę ku niebu.

Z samotnością w tworzeniu,
miewał czasem kałamarz i pióro,
jego dostojny ruch ręki
wypełniał z wolna papier,
barwnością i obrazowością słów.

Przedziwny ład
w pozornym nieładzie,
splatają ze sobą pewne uczucie,
bezmiar miłości budzi się tylko tam,
na dnie naszych serc.

Rzucam Słońce
na rzecz
tych kilku słów,
by usłyszeć znów
mój własny wiersz.

autor

Marpouk

Napisany: 2008-04-03 Dodano: 2008-04-04 15:19:52

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie