Być?

Wieczne potępienie za życia swego
Leczyć dotykiem i nigdy nie ranić
Dobrymi chęciami piekło brukowane
Dobrymi chęciami, które trzeba ganić

Nigdy nic nie czuć i nigdy nie krzywdzić
Być obojętnym na własne emocje
Martwić się, troszczyć o dobro innych
Wykluczać rozsądkiem bolesne opcje

Dawać nadzieję i radość bliskim
Samemu biorąc na siebie żale
Znosić z godnością w masce uśmiechu
Nóż płaczu w serce wbijany stale

Nie tulić do siebie gdy się tego pragnie
Odwracać głowę od marzeń, nadziei
Być silnym, stanowczym, i leczyć swą duszę
Choćby bolało, w myśl słusznych idei

Nie zwracać uwagi na swoje odczucia
I walczyć dla innych i dla ich miłości
Pozostać w cieniu i się radować
Cudzym kochaniem nie czując zazdrości

Uciekać gdy jest się powodem chaosu
Odchodzić i nigdy więcej nie wracać
Nie niszczyć piękna czyjegoś bytu
Nie szkodząc męczarnie miłości skracać

W trosce o dobro innego człowieka
Odgrodzić emocje wypłakanym kołem
Czułości drogie i słodkie przytłumić
Czasami być diabłem, pozostać… aniołem

17.04.2006 23:30

autor

VenomPRO

Napisany: 2006-04-17 Dodano: 2011-01-03 07:02:37

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie