być człowiekiem
Brak słów, by wyrazić pustą ciszę leżącą
na dnie duszy.
Brak sił by, w nieskończoność zalewać się
łzami w samotnym zakątku świata.
Brak wspomnień,by cokolwiek móc se
przypomnieć,co kolwiek chcieć zmienić to co
drażniące.
Brak odwagi, by stanąć do walki o to co
słuszne w obliczu prawdy.
Brak radości, by umieć i chcieć
uszczęśliwić innych w czarnym odbiciu
ściany.
Brak miłości by kochać ludzi z promiennym
uśmiechem na twarzy w chwilach klęski.
Brak człowieczeństwa by pokazać,że jest się
człowiekiem.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.