Być jak Hiob

Spójrzcie na ziemię jak szeroka, długa,
bo szukać próżno w kręgu bogobojnych,
nie ma drugiego jak Hiob, wierny sługa,
za co Pan wielce łaskawy i hojny.

Rzekł szatan chytrze: "Czegóż oczekiwać,
za dzieci, zdrowie, mienie okazałe?
Niech tylko przyjdzie dola nieszczęśliwa,
czy wielbić będzie ? Odda Bogu chwałę?"

Tak w mocy złego za dopustem bożym,
klęska za klęską spada jak grad z nieba.
Majątek przepadł, dzieci w grobie złożył,
żona złorzecząc bluźni, łzy wylewa.

Nie stracił wiary, los pokornie przyjął,
gdy trąd mu ciało odrywa od kości,
choć przyjaciele za tragedię winią
i rychłej śmierci pozostało prosić.

Trwając niezłomnie nie zawiódł się w wierze,
w trójnasób zyskał, co stracił przez diabła.
Kto Bogu ufa i kocha go szczerze,
wstanie gdy nawet nadzieja umarła.

autor

bjedrysz

Dodano: 2012-01-13 12:50:48

Ten wiersz przeczytano 1372 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie