Być małą dziewczynką
Gdy już tulić nie wypada,
Gdy kolana stjają się za małe, by na nich
usiąść,
Gdy nie ciągną za warkocze,
Gdy nie proszą do zabawy,
Gdy życie pobije gary,
Gdy Zielona Ania przestanie być
koleżanką,
Gdy Mały Książe zacznie mieć rację,
Gdy schowają łzy do perłowej szkatułki,
Gdy nie pozwolą pytać,
Gdy karać nie będa kątem,
Gdy przestaną mnie kochać za mnie,
Pozwól mi znowu być małą dziewczynką,
co skacze po kałużach z lizakiem,
co śmieje się sercem, a słucha oczami,
co ręce ma na dzień dobry,
co nie wie jeszcze co dobre, a co złe
i wszystko się jej wybacza...
Komentarze (5)
Mamy w życiu dorosłym czasem chwile, kiedy mamy ochotę
jeszcze raz przeżyć tę błogą beztroskę dzieciństwa...
bo ona ma takie słodkie przywileje:) Bardzo mi się
podoba +
I pozostań nią na zawsze, gdzie to tylko możliwe...są
takie cechy jak otwartość, ufność, uśmiech, wiara w
wszechobecne anioły, można biegać po rannej rosie,
zachwycać bez końca,cieszyć się nie dlatego ,że
mam,ale jestem,ciągle jestem... Wiem,dorosłość jest
trudna,ale co najpiękniejsze jeszcze przed Tobą...i
teraz już wszystko zależy od Ciebie! Będą Cię i kochać
mimo wszystko,i wybaczać ,i przytulać i mówić-jesteś
dla mnie najważniejsza,bo jesteś!!!
Też chciałabym wrócić do dzieciństwa,stać się znów
małą dziewczynką,ładny milutki wierszyk +
Bardzo dobry wiersz. Doskonale ujęłaś w wierszu
beztroskość bycia małą istotką. wielki + dla Ciebie :)
Chciałabym znów być małą dziewczynką... wszystkie +
bycia beztroskim dzieckiem bardzo łądnie ujęłaś w swym
wierszu...