Być a żyć..
Nie ma uśmiechu,
nie ma już szczęścia,
jest tylko smutek,
i linia życia cienka.
Może zakończe te ziemskie bycie
każdemu na ręke, to będzie skrycie,
Choć nic nie powie, milczeć będzie,
przywdzieje czerń i odejdzie.
A więc zakończe, ten trud życia,
by mieć już spokój i otchłań bycia,
A więc już szukam, liny, żyletki,
by pożegnać ten świat przeklęty.
autor
Pozostawiona_sobie
Dodano: 2007-02-21 18:14:41
Ten wiersz przeczytano 540 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.