Był dom, był ogień

Gdzieś za górą, przed lasem
wieś, której nazwy już dziś nie pomnę.
Wszystko bowiem blednie z czasem,
ze światem nie wygram, nie, bezspornie.

Dlaczego, gdy o tym myślę
rozpływa się zaraz, niknie?
Najpierw trawione ogniem,
zamienia się zaraz w zgliszcze?

Pamiętam może łąkę w słońcu,
pamiętam koc koloru niebieskiego,
i jedną z tych rodzin szczęśliwych
na końcu,
po trudach dnia powszedniego.

„Przed lasem, za górą…”
– wszystko będzie dobrze
gdy tylko sobie przypomnę –
gdzieś pomiędzy wierszami,
zgubiłem swój głos
– nie potrafiący już
mówić słowami –

I teraz gdy o słowach myślę:
mylą mi się one wszystkie.

„Tak, był z czerwieni dom,
był z żółci ogień…”
„było w końcu hebanowe pogorzelisko”
:wszystko strawił czysty płomień

Tylko dlaczego gdy o kolorach myślę
– mylą mi się one wszystkie?

autor

Poukładany

Napisany: 2019-03-04 Dodano: 2019-03-04 00:42:33

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie