Był papież...

Światełko, co drogę w tunelu rozjaśnia
Zagasło… Jesteśmy sami.
Nie ma kto nas obronić
Przed diabłem i nami.

Czy to jest koniec?
Bólu i męki.
Zamknęły się ponownie
Do nieba wnęki.

Tylu niewiernych, którzy myśleli,
Że papież nie człowiek i nie umiera.
Ale za późno.
Drzwi do pogaństwa znów diabeł otwiera.

Papieżu! Tak wielki i mądry!!!
Nie odchodź, wróć do ludzi!
Wróć proszę, zanim
Znów się diabeł obudzi…

autor

Ewa

Napisany: 2005-04-02 Dodano: 2005-04-02 08:47:32

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie