był taki grudzień
poświęcony pamięci przyjaciela w rocznicę tragicznej śmierci ...
w szkatule czasu
zaszeleścił
obudzony
wspomnieniami
list
ostatni ...
już nie dopiszesz
żadnego słowa...
grudzień
cały świat
otulony bielą
bez skazy...
pociąg
ogłuszający
zgrzyt
pękła cisza
cały świat w purpurze...
miałeś
24 lata ....
Komentarze (49)
:(((
Miłej niedzieli Karmarg:)
Boli ale tzn że żyjemy i czujemy i mamy tu coś jeszcze
do zrobienia .Piękny pozdrawiam z Nowym Rokiem
Smutny wiersz.
No cóż... Śmierć nie wybiera - ludzie giną w każdym
wieku. :(
Och! Zabolało.
Mocno poczułem Twój wiersz.
No cóż... i tak się zdarza, ale czy musi!?
bardzo smutne wspomnienia... szkoda młodego życia
Smutne to wspomnienia Marianno! wielu z nas co
przeżyło tamten grudzień, nigdy o Nich nie zapomni!
Przykro... pomilczę '))
Smutny to był grudzień i następstwa. Pozdrawiam
witam serdecznie i dziękuję za zatrzymanie się przy
moich wspomnieniach :-)))))))
Marianko bardzo dziękuję i serdecznie Cię pozdrawiam,
życząc spokojnego wieczoru i dobrej nocy
Pieknie.
Pozdrawiam przedswiatecznie:))
W szkatule czasu... przepiękny, acz smutny wiersz:)))
Bardzo wymowny wiersz. Grudzień bywa też smutny.
Pozostaje mi tylko pomilczeć gdy "pękła cisza"...