Była
Była ponura, zraniona, zmęczona,
od walk, krzyków, strachu.
Była zbolała, smutna, zapłakana,
od strat najpiękniejszego kwiatu.
W codziennej ciężkiej walce,
w okopach ziemi naszej.
Traciła to co miała najlepsze,
synów co odchodzili na zawsze.
Kraj nasz do walki wezwał,
najmężniejszych spośród wszystkich.
Tych co w bój poszli bez zastanowienia,
by walczyć w imię wyższych wartości.
Do równej walki zebrali się wszyscy,
o wolność moja, Twoją, Waszą.
Z nadzieją w sercach szli na Berlin,
dla wyzwolenia naszej Polskiej ziemi.
Bóg, Honor, Ojczyzna słowa w sercach
wyryte,
jak pieśń przewodnia dla żołnierza.
Co tli się jak ogień w sercach bohatera,
tego co wraca do domu po bitwie.
Było ciemno i ponuro gdy,
noc zapadła nad miastem.
Wolność, wolność, wolność,
krzyczeli żołnierze tymczasem. . .
Komentarze (5)
W przedostatnim wersie czwartej zwrotki proszę
poprawić błąd.
Pozdrawiam.
oby się nigdy nie powtórzyło!
Bardzo ciekawy i dobry wiersz :) Pozdrawiam serdecznie
+++
Dobra refleksja.Pozdrawiam:)
B6ls, było, teraz będzie inaczej, oby lepiej.