Była tu

Była tu, pytała o ciebie – powiedział, natchnienie,
Ty znów byłeś tam, gdzie kraniec, gdzie cienie
Szukała cię długo, gdzie jesteś nikt nie wie.

- Tu!

Musisz zrozumieć, że nikt nie może żyć na niebie,
Mówiła, że Charon, że troski, zmartwienia,
Że zatrzymujesz go w świecie światło – cienia.
Uparty jesteś, upór to głupców cecha.
Ona jest cierpliwa, kocha, czeka, ludowe wierzenia, strzecha,
Ciepłe nozdrza świata, iluminacja – spuścizna cierpienia,
Wydaje się tobie, że jesteś, złudzenie – czarny ślad białego cienia.

- Pragnę i pożądam, odchodzę by przyjść,
Znad zimnej poduszki spoglądam, błysk ciemności – krzyk.

Smutny jesteś mój chłopcze, widzę twoje suche łzy,
Piszę do ciebie kolejny czarny list, znam twoje sny,
Widzę je w czerni i bieli, szarości odcienie,
Twój umysł, twoja dusza błysk ciemności – ukojenie.

autor

Inkwizytor

Dodano: 2009-05-05 19:26:43

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie