byłam
nie warto kochać człowieka
czas tak szybko ucieka
a myśli galopujące
lepiej zostawić wśród kwiatów
na wyśnionej łące
szum skrzydeł motylich usłyszeć
w promieniach słońca się kąpać
nie tęsknić w nagłej ciszy
że zawiedzie śpiew skowronka
a kładąc w wysokiej trawie
odkryć imię przez Ziemię nadane
zjednoczyć w wielkim uczuciu
które nigdy nie będzie zdeptane
...i wrażliwe serce nieczułym stać się może
autor
anatea
Dodano: 2010-03-26 02:26:14
Ten wiersz przeczytano 637 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
może lepiej kochać tylko przyrodę,ona nie rani...ale i
człowiek jest jej częścią
człowiek po porażce nie chce uwierzyć w miłość- nie
pragnie kochać.... ale w kwiecie rozkwitającym to
uczucie ma największą moc- dla której tak wiele
można... pozdrawiam...
No warto, że ucieka :)
Twoja wiara w milosc do ludzi,,gdzies sie
zagubila,,dusza pelna jest rozterek.
Wiosna wroci do Ciebie milosc i znow
bedziesz szczesliwa,,zycze Ci tego z calego
serca,,,pozdrawiam z daleka.
w wierszu jest ten moment ważny dla ludzi obok, gdy
wątpić zaczyna dusza Żal i skarga decyzję podnosi
realną, bo pragnie ciepła Wiersz zatrzymał Ma przekaz
:)Pozdrawiam ciepło