Byłaś moim światem mamo.

Dziś wiem, że życie jest ulotne niczym wiatr.

Tobie zawdzięczam walkę o moje istnienie,
kiedy nosiłaś mnie w swoim łonie
i ratowałaś mnie przed ludzką słabością.

Do snu mnie tuliłaś i cudownym głosem
kołysanki śpiewałaś,
bym spokojnie wzrastała
w rodzinnej atmosferze.

Pocieszałaś widząc łzy w moich oczach
kiedy wracałam z podwórka
twierdząc, że świat mnie nie rozumie.

Dodawałaś odwagi,
pierwszym krokom stawianym
w nowym otoczeniu sprawiając,
iż życie nabierało innego wymiaru.

Przeżywałaś moje pierwsze miłosne uniesienia,
będąc przewodniczką i pocieszycielką,
moich łez wybawicielką.

Byłaś obecna przy moich zaślubinach
i narodzinach swoich wnucząt,
troskliwie obdarzając je miłością.

Pamiętam Twe słowa,
kiedy mówiłaś z troską,
że kiedyś Ciebie zabraknie
i czas ten minie bezpowrotnie.

Myślałam, że czas będzie dla mnie łaskawszy,
a dziś mijają 4 lata, kiedy widziałam
Twój ostatni radosny uśmiech na twarzy.

I noszę w sobie nadzieję,
że choć dzieli nas odległość nie do pokonania
Ty czuwasz nade mną i moją rodziną.

A kiedy i mnie Pan kiedyś powoła do siebie,
będzie nam dane spotkać się
wśród anieli w niebie.

Mój pierwszy wiersz do ciebie mamo.

autor

Mikoku

Napisany: 2007-03-31 Dodano: 2007-03-31 12:54:29

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie