Byłem daleko

Wróciłem w rodzinne strony

Dotykam w palcach ta sama ziemia

Czarne ptaki, może inne kraczą

Tym samym głosem

Krupier przełożył znaczoną kartę

Na właściwą stronę

Nie przegrałem życie

Ja tu wciąż na rodzimej stoję



Najcudowniejsze widoki pojawiają się

zawsze o zmierzchu, kiedy oczy świata

rozkwitają fioletem.



Wrócilem

Przychodzę do ciebie nie z muzyką

Nie ma weselnych pieśni i wieńców z ziela

Ale jak zwykły Bolesław, co wśród ludzi

Szuka i znalazł w tobie przyjaciela



Wiem, że już dawniej, wcześniej cię spotkałem

Staliśmy nieśmiało przy zielonym lesie

a może się mylę, było to na progu jakiegoś domu

Widzę że u ciebie dołeczki, cudownie, śmiejesz się

Dotykasz paluszkiem usta, bym nie mówił nikomu



Dlaczego ten gest skoro chce to ogłosić światu całemu

Krzycz to i ja będę z tobą krzyczała ,wyśpiewywała

Tyle się w nas obojga słów czystej wody zebrało

Dziś wiele ich sobie darujemy i ciągle mamy ich mało



Bolesław

autor

slonzok

Napisany: 2015-03-24 Dodano: 2015-03-24 05:08:09

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie