Bywać aniołem, czy diabła w...

Co lepsze - być aniołem, lub diabła w sobie mieć,
tego nie wiem , jam zwykły kmieć


Ile uroku trzeba w sobie mieć by nadać sobie blask
Ile należy trudu wnieść by wkoło lśnić
Ile w sobie dobra mieć, by kochając sercem grzać
Ile posiąść w sobie piękna , jakich nadać sobie barw

Nie należy w sobie tlić i podgrzewać złość
Zmusić się i wyrzucić z siebie gniew srogi
Jest to trudne , ale można wyrzucić z siebie nienawiść
Czy wtedy człowiek stanie się lepszy w przywary ubogi

Gdy lśni się blaskiem, gdy wokoło dobro się rozsiewa
Jest się aniołem , czy nadal zwykłym zjadaczem chleba
Gdy złości i gniew w człowieku kipi i go rozsierdza
Jest się czarnym typem, nie podchodź, to niezdobyta twierdza

Tak nas natura ukształtowała przez wieki
Ze posiadamy w sobie wiele dobra jak w niebie anieli
Wystarcza chwila by on się odwrócił , a my jak czarty
Wyzwalamy z siebie złość, gniew nie na żarty

Ten kto z nas potrafi poskromić w sobie to co czarne
Ten idzie przez życie w pięknie, ma wszystkie drzwi otwarte
Ten kto otwiera drzwi kopnięciem ,i robi karierę srogą butą
Nie zawsze wygrywa w życiu, w mgle znika kopnięty inną nogą w nienawiść obutą

Moje takie sobie pisanie, nikogo niczego nie nauczy, bo i po co
Skoro każdego dnia jesteśmy trochę inni jak, jak dzień , nocą
Miewamy chwile rozanielone , gdzie tylko nas do serca przyłożyć
Za chwile przez kolano i pasem , rzemieniem dołożyć

Uczymy się na błędach, które ciągle powielamy, powielamy
to taki wytarty slogan , często słyszany od mamy
Błędy, błędami a my ciągle idziemy w błędach zawsze w jedynkę, jedyni
Bo jesteśmy przekorni, nie nauczymy się dopóty nie zostaniemy sparzeni

Jest złoty środek , dlaczego złoty? by to zgadnąć, życia, lata nie starczą
By iść przez życie z podniesionym czołem, lub zwycięsko z tarczą
Należy złość wyładować w kąciku samemu, bez świadków
Wyjść z tego kącika , zostawiając tam złość- z bukietem kwiatków

Ja tak czynię , chociaż przyznam się skromnie
Ze we mnie złości i gniewu nie za wiele
Czy mam w sobie dobroć, uczynność, tego nie wiem
Inni to oceniają, stąd ma grono przyjaciół i wrogów niewiele

Biednemu podam strawę , w dłoń mu wsunę grosik
Nie pragnę w sobie nieść proporce dla swej chwały
Chce i to bardzo, by wokoło rozbrzmiewał dziecięcy głosik
Chcę i idę drogą życia dobra i zła , takim ja jestem Bolesław cały ...

Autor:slonzok
Bolesław Zaja
wiersz powstał 2010 08 08

autor

slonzok

Napisany: 2017-07-23 Dodano: 2017-07-23 07:13:26

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie