Cała prawda o życiu.

Pisane jako proza... Refleksja...

Życie przypomina tekst spisany na kartce.
Autor siada i pisze.
Początkowo brak mu pomysłu,
więc zostaje pusto...
Z czasem nabiera weny
i w pośpiechu notuje plan.
Powstaje coś, co można nazwać "wewnętrznym ja".
Z biegiem czasu na kartce można doszukać się
pomyłek, skreśleń...
Pisarz od razu je zauważa i poprawia...
Niektóre naprawione zostają od razu,
na inne potrzeba czasu...
Bywają też takie, które umykają jego wzrokowi
i w roztargnieniu nie zwraca na nie uwagi...
Lecz później już nie ma możliwości poprawy...
W dziele pojawia się trochę dramatu, obyczajowości,
kryminalistyki i miłości.
Na zapisanej w pośpiechu kartce
widnieje wielka spirala
problemów i uniesień,
smutku i radości,
łez i uśmiechu.
Wszystko ułożone tak, by zadowolić każdego.
Niestety, nic nie jest idealne.
Autor im bardziej stara się udoskonalić swe dzieło,
tym więcej zdarza się niedociągnięć i elementów zbędnych.
Ale nie bądźmy zbyt krytyczni.
Doszukajmy się piękna pomysłu,
marzeń, celów, pragnień.
Monotonia przeplata się z zaskoczeniem,
codzienność z fantastyką.
Poeta w pospiechu dopisuje ostatnie wersy,
linijki i zdania.
A dzieło nazwane jest "Życie"...
Pisarz siada, zadowolony z siebie.
Na jego twarzy maluje się duma
i niepokój...
Bierze kartkę w rękę i czyta...
Po dotarciu do słowa "Koniec"
wzbiera w nim gniew...
Myśli: "Nie tak to miało wyglądać!"
W szale rozdziera kartkę, gniecie i wyrzuca...
A wtedy następuje nicość...

Casablanca.

autor

Casablanca

Dodano: 2007-11-28 14:25:45

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie