Cęści ruchome.

W tej małej fabryczce, gdzieś na uboczu
składają do kupy potwory magiczne.
Ich uczucia i myśli czysto platoniczne
wypływają olejem z mechanicznych oczu.

Stalowe ciała, dymiące jeszcze korpusy
z precycją niezwykłą oddają naturę.
Wpaja im siwy profesor wyższą kulturę,
by miały blaszane sumienie, otwarte uszy.

Gotowe monstrum dostaje swe imię,
którego charakter oddaje numer pancerzu.
Promienna przyszłość - jak amen w pacierzu.
Okupiona stukotem młota w gęstym dymie.

I ruszają w świat tak ludzkie jak człowiek,
by żyć w tym stadzie wzajemnych niechęci.
Nie umierają jednak, jak niemi prominenci.
Ocierają lepką chusteczką sen z twych powiek.

Są zawsze, gdy tego pragniesz, zawsze blisko.
Nawet, gdy uciekasz nocą do sanktuarium.
Świat jak mechaniczneo-bulgoczące akwarium.
Bezlitosne jest niestety to nasze mrowisko.

mechaniczny mechanizm mechanika

autor

nikt

Dodano: 2007-02-16 20:59:18

Ten wiersz przeczytano 667 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie