Chandra
Czuję się dziś samotną wyspą,
pośród wielu samotnych wysp.
Po policzku płynie gorzka łza,
jeszcze bardziej samotna niż ja.
Do niej dołączyła kolejna
i płyną jedna za drugą,
swoją smutną zawartością
wypełniając ocean osamotnienia.
Jest tylu ludzi wokół nas,
czasem również blisko z nami,
lecz nie pomogą nam, niestety,
uporać się z duszy dylematami.
Samotni przychodzimy na ten świat,
realizujemy pragnienia dążąc do
spełnienia.
Potem równie samotnie ziemię opuszczamy,
kiedy nadejdzie nasz czas pożegnania.
Z nikim wtedy nie podążymy,
w tą ostatnią, pełną tajemnic,
niebiańską drogą
przemienienia.
Komentarze (11)
Mimo, że mamy wokół siebie ludzi, przy najważniejszych
dylematach musimy być sami, nikt za nas życia nie
przeżyje.
Trzeba wykorzystać ten czas, który mamy...
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję Wam za mądre komentarze i uśmiech Wam posyłam
wraz z serdecznymi pozdrowieniami :-)
Ładny melancholijny wiersz pełen smutku - może już
czas by pożegnać tą wyspę a wróci uśmiech:-)
pozdrawiam serdecznie
dlatego nie marnujnujmy czasu i jak najdalej uciekajmy
od samotności, na poczatek wystarczy szczery
uśmiech...
bardzo ładny melancholijny przekaz...
pozdrawiam serdecznie:)
Samotność jest smutno, ale warto uśmiechać się często.
Pozdrawiam :)
Wyspa jest z reguły samotna. Czas najwyższy usypać
groblę. Pozdrawiam gminnie:)))
Bardzo dobrze, melancholijnie opisana samotność, są
tacy ludzie jak samotna wyspa, pozdrawiam ciepło,
miłego dnia.
człowiek w samotności umiera ...gdy inni drzwi
zamykają... ja w samotności będę je otwierał ...
To prawda, są tacy ludzie jak samotna wyspa,
wyobcowani pośród swoich...
W takich chwilach miewamy różne myśli, a świat jest
pozbawiony barw. A może warto uśmiechnąć się
i zapomnieć o tym co boli.
Pozdrawiam serdecznie
Samotność potrafi być naprawdę przygnębiająca...
Pozdrawiam serdecznie +++