Chandra czy depresja?..
jeszcze noc ciemna trwa
sny czuwają w kącie
a już słychać krzyki dnia
zachmurzone wstaje słońce
zza przymkniętych lekko powiek
wyłania się brzasku cień
myśli kłębią się po głowie
czy to jawa jest czy sen
nie odróżnia umysł pory
ciało ciężkie od problemów
świat wydaje się być chory
jakby niebo było ziemią
mocna kawa nie pomaga
aromatu w niej zabrakło
wyparował wraz z odwagą
gasząc dnia nikłe światło
Komentarze (13)
przy dobrym partnerze chandra nie powinna nas dopadać
a jeśli już to kup w drogerii drogi tusz, jeśli
będziesz chciała płakać,szkoda ci będzie tej
zapłaty/to tak na wesoło/a poważnie mówiąc,wiem to od
przyjaciółki,trzeba kupić sobie jakiś drobiazg/rada
stara jak świat/ ale pomaga.Gdy z rana dopadnie cię
handra to spójrz w lustro
i zobacz jaka jesteś piękna!!! pozdrawiam
taki poranny stan, to ciężka sprawa... ładnie napisany
wiersz
Chandra czy depresja?
Na poetę presją
działa oddalenie
Zgroza na tej ziemi.
Nic, że śniegi walą
Ani halny wyje
Dusza będzie szaleć
Tęsknota nie minie.
Chciało by się kryczeć...Więcej światła!!!
A tu do lata trochę jeszcze zleci szarych
dni.Pozdrawiam, nie podawaj się:-))
Och, podesłać Ci sił trzeba,
chociaż mam ich sama mało
lecz wspomagam czas pragnieniem,
by się Tobie dobrze działo.
Sieć z promieni słońca plotę,
najmocniejsze te wiosenne,
posiadają bowiem świeżość,
barwy i dźwięków są też pełne.
W tej to sieci czarodziejskiej
korzystając z mocy wiatru,
chcę przekazać siłę uczuć.
Już od dzisiaj ich wypatruj.
Witam. Wiersz rzeczywiście smutny, ja też miewam
chandrę. Pozdrawiam serdecznie.
Tak samotnosc potrafi zycie pozbawic kolorow ale
kazdego czasem dopada taki stan nawet bez wyraznych
przyczyn ...pozdrawiam
Dobry świetnie zrymowany wiersz z dobrą treścią.
świat chory - pogoda zwariowała zimy nie ma, jesień i
jesień i to taka w najgorszej odsłone i jak tu się
cieszyć z czegokolwiek - nie dziwi taki stan - mnie
stawia na nogi kawa Jacobs Krönung z kafetiery -
polecam i pozdrawiam:)
Nie należy się poddawać takim nastrojom, nawet jak
natrętne. Dobra muzyczka, dobra książka, dobry
wiersz,spacerek nawet pod parasolem - ale to tylko
wiersz prawda :)Pozdrawiam
Bo w samotności nawet kawa nie smakuje... Smutny
wiersz. Pozdrawiam serdecznie:)
Hmmm... ach ta samotność, ile czyni złego, uśmiechajmy
się, wychodźmy do ludzi może jutro będzie lepszy
dzień. Dobry przekaz. Cieplutko pozdrawiam
Bez względu na to co to jest czujemy się bardzo źle.
Pozdrawiam ;)