Chaos, Chuć i Ja

Najpierw był obezwładniający Chaos
Chaos był, a z nim była i Chuć

Chaos wirował i stwarzał, wyłaniał
Chuć wyłonione ożywiała, krzesała

Iskry krzesała Chuć, swe córki
Iskrzyły one, i zradzały

Chaos Nasienie swe wydalił
Swego potomka jedynego, kiełkował nim

Rósł nim, po przez niego, za jego sprawą
Wykształcał, rodził, wymyślał w nim

Iskry pokochały Nasienie miłością zbiorową
W boskiej orgii wszech rzeczy spłodzili

Stworzyli, ulepili, uformowali
Człowieka, Ludzi, Osobę,

Ciebie, Was, Ich
A Ja także z nich porodzony

Zabiłem swych miliardowych braci
Zamordowałem siostry milionowe

I zostałem sam na bezludnej planecie
Teraz jestem egoistycznym jedynakiem

Który jest karmiony i pojony
Przez swych boskich przodków

A na końcu był tylko Chaos I Chuć
Były Iskry, i Nasienie, byłem i Ja

autor

luka22

Napisany: 2010-02-20 Dodano: 2010-02-20 18:05:51

Ten wiersz przeczytano 771 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie