Chaotyczne razem
Chaotycznie mówisz, kobieto.
Głowę masz, lecz co w tej głowie?
Niby myślisz, myślisz przeto.
Lecz jak mówisz, chaos w tobie.
On nic nie wie, ona wszystko,
Lecz jak powie, sensu nie ma,
Choć daleko, w sumie blisko,
Razem plotą dłońmi dwiema.
Plotą nicią nierozumną,
Słowa nierozumne mącą,
Plotą także ciszę dumną,
Gdy się nagle słowa kończą.
Księżyc patrzy na tych dwoje,
Jak w tym zagubieniu płaczą,
Niby chaos, ale przecież,
Świat się od chaosu zaczął.
Dla Ciebie, za to, że jesteś.
autor
bezskrzydła
Dodano: 2010-07-04 13:15:47
Ten wiersz przeczytano 558 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
"Księżyc patrzy na tych dwoje,
Jak w tym zagubieniu płaczą,
Niby chaos, ale przecież,
Świat się od chaosu zaczął." - ujęły mnie te wersy
wielki plus!!!
"Księżyc patrzy na tych dwoje,
Jak w tym zagubieniu płaczą,
Niby chaos, ale przecież,
Świat się od chaosu zaczął." ależ pięknie to napisałaś
:-) czyli jest jednak jakaś nadzieja ;-)
Najsympatyczniejsza jest końcowa dedykacja.