Chcę znów nauczyć się marzyć...
tym wszystkim , którzy gdzieś się zagubili.....
Jestem jak w klatce ptak....
ograniczył sie bardzo mój świat...
Bolą mnie myśli, wspomnienia....
bolą mnie nawet marzenia....
Pragnę jak nigdy dotąd....
wyrwać się z tego amoku...
Odnależć znów samą siebie...
znów poczuć się jak w niebie...
Chcę umieć myśleć o bzdurach...
znów bujać z głową w chmurach...
Czuć powiew wiatru na twarzy...
nauczyć się znowu marzyć...
moze i Ty sie odnajdziesz....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.