Chciałam zły los odmienić...

Płakałam, kolejny raz łzy z twarzy ocierałam.
Piekące policzki, zapuchnięte oczy.
To w lustrze dziś rano ujrzałam.

Los dał mi szansę!
Naprawię wyrządzoną krzywdę.
Teraz wszystko będzie dobrze.
Odwrócę złą od kilku lat kartę!
Myślałam.

I nagle uśmiech znikł, zgasła nadzieja.
Serce ze strachu zadrżało.
Usta nie wymówiły ani słowa.
Tylko serce cichutko szepnęło,
że bez Twojej zgody...
Nie mogę niczego zmieniać.
Pamiętasz? A Ty nie dałeś mi przyzwolenia.

Bałam się porażki.
I tego, że znikniesz znów z mojego życia.
Jak lato ustępuję czas jesieni.
Jak śnieg znika z suchej, wymarzniętej ziemi.
Gdy nachodzi czas zieleni.
Tak ja teraz zniknę z Twojego życia,
Jak zdmuchnięty przez Ciebie płomień świecy.

Tylko Ty mogłeś mnie zatrzymać...
Mogłeś wszystko zmienić!
Wystarczyło jedno słowo...
By zły los odmienić!

Tychy, dnia 16 września 2006 roku

autor

anne

Napisany: 2006-09-16 Dodano: 2006-09-16 19:30:24

Ten wiersz przeczytano 853 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie