Chciwy pająk

Pewien pająk, ponoć gbur,
złowił muszek pełen wór.
A że dietę miał od wtorku
trzymał zdobycz w ciemnym worku.

Walczył w duchu z pokusami,
siedząc w ręku ze sztućcami,
marzył z muszek o kotlecie...
Tyleż mógł na ścisłej diecie.

Co dzień pełne jadła sieci,
czasem coś większego wleci,
od ciężaru aż ugięte
i do granic naciągnięte.

Stosik worków już narasta
i nim piątek rano nastał,
to miał tyle pożywienia,
że aż pękłby z przejedzenia.

Pająk jednak chciwy gbur
co do sztuki wpychał w wór.
W swej spiżarni skrzętnie składał
i ważności daty nadał.

W poniedziałek, tak wieczorem,
przyszedł sąsiad z pustym worem
i od progu już nastaje...
- Wśród pająków obyczaje,
kto wdzięczności dług ma spory
musi oddać much dwa wory.
Czy sąsiedzie zapomniałeś,
że dług u mnie zaciągałeś?
Dziś przyszedłem w sprawie raty,
za przysługę chcę zapłaty!
Teraz wezmę jeden worek,
drugi szykuj zaś na wtorek.

Pająk chytrus, gbur nie lada,
chcąc się pozbyć już sąsiada,
jął wykręcać od zapłaty
skarżąc, że miał duże straty.

Że sieć cała pozrywana,
w strzępach, w dziurach, poplątana
i z pewnością do miesiąca
nie uwidzi napraw końca.

Ale szczerze obiecuje,
jeśli sieć już zreperuje,
(przyrzekł na swój ród pajęczy)
że z nawiązką się odwdzięczy.

Minął miesiąc - sąsiad czeka...
Dłużnik jego dalej zwleka.
Do zapłaty nie jest skory
i w spiżarni chowa wory.

Muszki tyle czasu leżą,
że już rzadko która świeżą.
Zapach przykry się unosi,
pająk worki więc wynosi.

Towar dawno po terminie,
chciwiec jednak z tego słynie,
nie wyrzuci bo jest żyła
i wątroba by mu zgniła.

Wpadł na pomysł, że odświeży
i dług odda jak należy.
Ponoć odór wstrętny zginie
gdy wymoczyć muchy w winie.

Po zabiegach odświeżania
worki oddał do wyprania.
A pachnące winem muchy
włożył w wór zupełnie suchy.

Kontent po szachrajstwie chciwiec,
gbur pazerny, niegodziwiec,
oba wory za sznur bierze
a w nich muchy te nieświeże
i podąża do sąsiada.
U drzwi progu wory składa...

-Witaj miły mój sąsiedzie!
Chociaż teraz będę w biedzie
i ubogi pozostaję,
dług wdzięczności dziś oddaję.

Potem szybko się ukłonił,
od rozmowy dziwnie stronił
i po swej pajęczej nici
zszedł nim sąsiad worki chwycił.

Dwa dni całe nie minęły...
U oszusta w drzwiach stanęły:
Straże, pająkowy prokurator,
i od zatruć ordynator.

Sąsiad blady z wymiotami,
zatruł biedak się muchami,
bo choć bardzo apetyczne
okazały się toksyczne.

Wciąż olbrzymie miał pragnienie
i co gorsza rozwolnienie.
Pewnie straciłby swe zdrowie
gdyby nie w czas pogotowie.

Sąd pajęczy w pełnym składzie,
orzekł krótko po naradzie:

-Za ten wybryk nieuczciwy
wyrok będzie sprawiedliwy!
Poniesiona znaczna strata
więc należna jest zapłata.

Zamiast dwóch to cztery wory!
A ponieważ sąsiad chory,
osobiście świeże muchy
musi przynieść - w imię skruchy.

Pająk teraz więcej płaci...
Chytry wszak dwa razy traci.
No i zysku chciwiec nie ma
bo zysk w szkodę się przemienia!

autor

krzepkaDulcynea

Dodano: 2012-11-28 11:04:24

Ten wiersz przeczytano 3287 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie