Chirurgia
...
wkłuwają się igłą niepamięci
prosto aż do serca
krople
elektrolitów drążą duszę
świat w tomografie się kręci
rezonans gra scherza
pomocy
ja przeżyć muszę
podają antybiotyku pół tabletki
najdłuższe w życiu chwile
jest jeszcze tutaj wciąż
ale już inny
od łez mokre pomięte serwetki
krwi popłynęło z rany tyle
tylko
fartuch
wciąż biały i niewinny
łapczywie suchymi ustami łyka tlen
odpływa na moment w nicości
zapada ponownie w sen
połamane
na nowo kości
kiedy się obudzi
uśmiechnie się do świata
jutro rano
wróci do ludzi
którzy będą mieli za sobą
jeszcze jedną noc nieprzespaną
...
autor
Maciek.J
Dodano: 2017-03-14 07:01:21
Ten wiersz przeczytano 2708 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Bardzo dobry dramatyczny wiersz.Pozdrawiam
serdecznie:)
Ładnie napisany tekst
Pozdrawiam Maćku
ewaes – Nie to nie była Leśna Góra ha, ha, ha, ja też
nie dałam łapówki, lecz tak jak w komentarzu napisałam
podziwiałam zaangażowanie tych ludzi:)
Ja też mam taką nadzieję i tego Ci życzę Ewuniu
Autorze wybacz prywatę
@wanda- wiem ze to zalezy od szpitala, od ludzi, ja
nie mialam wyboru bo jeden w okolicy mamy szpital
wiec...moze juz nie bedzie mi dane tam wracac...
@ewaes maiłaś pecha Ewuniu
To smutne i bardzo Ci współczuję ale na ogół nie jest
tak źle a wręcz odwrotnie tylko ...
Znam ten stan i dramat walki o zycie człowieka nie
mysląc o sobie
Znam i odwrotną stronę :(
Bardzo dobry wiersz
Pozdrawiam serdecznie Maćku :)
OLA czy to nie byla czasem Lesna Gora? ja bylam tez na
chirurgii i...brrr masakra! Zero opieki i
zainteresowania...fakt lapowki nie dalam bo nigdy nie
daje ale luuudzie...jak mozna cala noc nie zajrzec do
pacjenta ktory wyje z bolu(lezal w sali obok) nie,
nawet nie chce tego wspominac..
Obrazowo ukazałeś te specyficzne momenty, które
czasami towarzysza ludziom?
Maciek, chirurgia o tak to ciężki oddział, ale jak
piszesz złożą kości, zacerują i powracasz do zdrowia.
a po czasie rehabilitacja…
Parę lat temu uległam wypadkowi komunikacyjnemu i
wylądowałam na chirurgii urazowej, mhmmmm podziwiałam
tych ludzi tak mocno zaangażowanych w życie i zdrowie
pacjentów, ordynator jak dla mnie nie wychodził z
oddziału jakby tam mieszkał?
Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Dobrze oddany dramatyzm...
Nie lubię igieł.
Bardzo wymowne, życiowe, ciężko w obecnych czasach o
spokojny sen.
Dobrze oddana dramaturgia życia
szpitalnego.Pozdrawiam.
stosując się do BHP
masz przespane noce spokojne dnie
Pozdrawiam serdecznie:))
wszystko dobre co się dobrze kończy
peelowi życzę szybkiego powrotu do zdrowia
ciepło pozdrawiam autora :)