Chleb

Jednego słowa zbyt mało ,
a słów niepotrzebnych tak wiele ,
tak naprawdę na naszym stole
cud wspaniały - codziennie się dzieje.

Tylko nasze ręce zbrudzone
spracowane , zmarznięte nie godne ,
a podniebienie serce spragnione
pokarmu zwanego chlebem .

Ziemi ziarno przytuliła
szare pole deszczem uroczyła,
grzebieniem kłosów z wiatrem pokłoniło
promieniami słońca cudownie pozłociło.

U młynarza w biały proszek sie zmieniło
ręką ludzką , w kadzi w ciasto przemieniło ,
w ciepłym piecu piekarniku rosło
i pachnące pysznie zrumieniło.

Małe ziarenko chlebem się stało jeszcze
z rana w sklepie w piekarni pachniało ,
- znów człowiek jakby zapomniał , że cudu
chleba na świecie , jest jeszcze - tak mało.

autor

Kazimierz45

Dodano: 2007-01-31 16:22:14

Ten wiersz przeczytano 1353 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie