Chłód

a może to deszcz...

I po strachu...o ile ktoś się bał...:)

Pięknie "rozwiązujesz węzły życia"!
Bardzo na tak!
Aniu! Pozdrawiam serdecznie:)

Tutaj też mi się chce powiedzieć och... Potrafisz
pisać piękne i emocjonalne wiersze. Zawsze z
przyjemnością czytam.

zdmuchnięta świeca - symbol odejścia:)

Smutny ale piekny wiersz , pozdrawiam serdecznie

Smutny ale piekny wiersz , pozdrawiam serdecznie

w kilku słowach dużo treści, piękny klimat,
gratulacje.
pozdrawiam ciepło

Piękne...

niesamowicie wręcz klimatyczna miniatura, robi
piorunujące wrażenie

Ukojenie bólu by żyć i nie tracić własnej drogi. Każdy
w życiu ma swój cel, śmierć jest jego końcem.
Bardzo ładny refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)

Tak Ann masz rację "Bóg rozwiązuje wszystkie węzły" za
nas, inaczej byłoby tragicznie. Niestety, każdy z nas
umie tylko te węzły supłać... lecz, ich rozwiązać nikt
nie potrafi, dlatego jest tak a nie inaczej. I gdyby
nie Bóg, byłoby znacznie gorzej. Nie tylko Ciebie Ann
owiał chłód ludzkich bez uczuć, ale większość z nas go
boleśnie doświadcza, czego dowodem są roniące "z pod
powiek łzy" Cudownie wymalowałaś naszą codzienną
zwyczajność, niezależnie od osoby i jej miejsca bycia
na ziemi. Dziękuje, za pełnie Twoich uczuć, pomimo
chłodu oraz, za miłą obecność u mnie i pozostawione
pod moimi refleksjami słowa płynące z Twojego serca.
Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę dobrego dnia,
pełnego ciepła i miłości.

To uwolnienie-może od strachu,wspomnień?Płomień świecy
przyciąga duchy,dusze:))pzdr

Bardzo pięknie o chwili ostatniej... Przyznam, że
wiersz bardzo mnie wzruszył.Pozdrawiam.:)

http://youtu.be/4bDvrtBjKPw