Choć rozbita, jestem...

Dedykuję pewnej osobie...

Zwyczajny
szary dzban
z gliny ulepiony
barwami tęczy
pomalowałaś

lśniący
dopieszczony
na białej serwecie
postawiłaś

wypełniłaś po brzegi
słodkim aromatem
swojskiego miodu
usta nim zrosiłaś

lecz ktoś zamoczył
brudny palec
w boskim napoju
i czar prysnął

Ty
zdegustowana
w ciemnym pokoju
rozbiłaś dzban
jednym gestem
na tysiąc kawałków

trzask był
a raczej krzyk
- jestem

Jeśli uważasz kogoś za przyjaciela to kochaj Go takim jakim jest, wysłuchaj cierpliwie, doradż szczerze, ale nie zmieniaj Go i nie każ mu wybierać...

autor

Jolcia

Napisany: 2006-11-14 Dodano: 2006-11-16 11:05:54

Ten wiersz przeczytano 802 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie