Chodź ze mną
Idę, idę słoneczka pilnować,
chmurek, by nie zacieniały pola.
Sprawdzę, czy ciepły wietrzyk nie psoci
podczas prób tańca barwnym motylom.
Idę, sprawdzę, czy las jeszcze stoi,
ten zakochany w rzece od wieków,
czy dziś, jak kiedyś słowik głos stroi
do nokturnów, a w pieśni pociecha...
Idę ostrożnie mrówki podziwiać,
jak się krzątają zwinnie po ścieżkach,
Czy rzece wierzba potrząsa grzywą?
Kto nieopodal nowy zamieszkał?
Idę, idę w polu wiatru popytać.
Dziś może nowych wieści wyszarpał.
Kto jak kto, ale ten pewnie słyszał,
komu po wiośnie lata nie starcza.
Idę, idę - czas łąkom się przyjrzeć,
jak wyścieliły się po horyzont,
jak kwieciem płożą, trawą kołyszą,
idę, by spotkać – poezję żywą.
autor
marcepani
Dodano: 2019-06-23 07:42:40
Ten wiersz przeczytano 974 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Sympatyczny to jest.
Widokóweczka normalnie ;)
Chmurek lepiej nie przepędzać, bo zaraz to wszystko
stanie w ogniu :P
Puenta jakże adekwatna do rzeczywistości.
Pozdrawiam
idę w ciemno, tylko prowadź tak ciekawie i kusząco jak
w wierszu :)
Piękny spacer, idę z Tobą.
Przyroda to poezja - żywa
serdeczności:)
Pięknie spacerowałaś a zieleń uspakaja ,więc korzyść
była.I jak tu nie podziwiać przyrody z pozdrowieniami
.
Zabrałaś mnie na wędrówkę
po zakochanym lesie...
Teraz wiatr echem mój zachwyt do Ciebie niesie
...dziękuję :)
Łąki zaraz będą jeszcze piękniejsze :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Złaziłem z peelem spory kawał. Dobrze jest się mądrze
zmęczyć. Łagodna twarz natury zawsze warta jest pióra
czy klawisza.
@marcepani:
Chodziłaś, wędrowałaś po papierze,
by poezję przyrody szukać — wierzę;
znalazłaś wszędzie jej liczne znamiona,
kukułkę co dwunastej swobodnie woła:
kukuk, kukuk... i płochą sarenkę w lesie,
gdzie echo oddech i śpiew ptaków niesie;
będąc na łąkach, nad wodą, w rzeczce,
bierzesz w ramiona jej stare serce —
i chowasz je wersach, ciesząc nas wielce! ;)
☀️
Serdeczności
lato ...warto wyjśc i podziwiać uroki przyrody -
piękny leciutki wiersz:-)
pozdrawiam
A jak wrócisz z podziwiania,
napisz co spotkałaś, ile nowych chrząszczy grało pieśń
na powitanie, ile tańców motylice odstawiły solo, ile
pracowitych mrówek już buduje molo, przewidując wielką
burzę w szklance wody letniej, one - te rudzielce miłe
- przecież tak codziennie...
Witam,
przeuroczy...
Z pozdrowieniami i /+/
Fahna puenta :)