CHODZĄCE POMNIKI

Ludzie jak posągi ślepe i milczące
Te co są z kamienia nie ruszy fala smutku
Inne jakby z lodu w nadziei tęskniące
We łzach ufają do końca, do skutku

Wyczekują na gest skamieniałej dłoni
Na ciepłe słowo od zimnego pomnika
I tak siedząc spokojnie na betonowej toni
Przytulają głaz co oczy im zamyka

On chociaż nie ma oczu to jednak ich widzi
Choć nie ma uszu to słyszy wołanie
Nigdy nie zdradzi. z nikogo nie szydzi
I zawsze obok wiernie pozostanie

Lecz każdy z was powie- „Że to tylko skała
Zniszczona przez słoneczne zapalone miecze
Pusta bo uczuć nigdy nie doznała”
Lecz jej serce bije- mocniej niż człowiecze

Czasami zimny kamień potrafi dać więcej ciepła niż ludzkie serce

autor

RVI

Napisany: 2006-12-18 Dodano: 2006-12-19 18:45:56

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie