chore pragnienie istnienia

portret Ciebie, którego nie było
wisi ciągle nad moim łózkiem
i śmieje się ze mnie
kiedy śnię, że tutaj jesteś

zbyt idealny by istnieć
i zbyt niebieskie miał oczy
zbyt szybko chodził
bym mogła go dogonić
za często powatarzł innym
by zawsze w siebie wierzyli
podczas gdy sam na sobie
od zawsze wieszał psy
starał się dawać wszystko
nie biorąc za to nic
oddawał cząstkę siebie
przestawał istnieć
być

był już jak roślina
niewrażliwy na dotyk
nie krzyczał
kiedy umierał

zgubiła go pogoń za sobą
którego nigdy by nie miał
zgubiła go wiara w innych
chore pragnienie istnienia

autor

aaaMe!

Dodano: 2008-11-05 21:23:04

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie