Chrobot
wzgórze chrobocze
popiskuje
coś chce wydostać się z ziemi
czekamy z kaftanami bezpieczeństwa
nie wolno dopuścić żeby wieki
wniknęły w nasze mózgi
biedne
ledwo dają sobie radę
z rzeczywistością
autor
Julia L
Dodano: 2013-03-03 13:37:05
Ten wiersz przeczytano 1176 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Fajna treść ,pozdrawiam
Rozbudzasz wyobraźnię. Ciekawie to ujęłaś.
Pozdrawiam:)
dobre, oj dobre... wymowne, trafiasz w punkt
krótki ale treściowy dobry wiersz ... pozdrawiam +
Miniaturka super! tylko ten chrobot! nie lubię
chrobotu, to mi się kojarzy z myszkami! Pozdrawiam
serdecznie:)
Bardzo ciekawy chrobot i kosmiczny w wymiarze.
Pozdrawiam, podoba mi się za przewrotność :)
Ponoć wykorzystujemy mały procent mózgu. Może jesteśmy
tacy leniwi, że nie dajemy sobie rady... Serdeczności.
W komentazu pod "Modlitwa" napisałeś: "klimatem
przypomina teksty Paulo Coelho:)". Akurat nie znam,
jeżeli mogłabyś napisac coś wiecej o nim , bd
wdzieczny.
sorki coś mi nie wystukuje kreseczek i ogonków.
:)
Mózg sobie radę da
lecz kaftanem omotany
i pełny luz z wiekami
a chrobot?
Pozdrawiam serdecznie
Mój mózg jeszcze wyrabia, ale kaftan może i dobrze
mieć, tak na wszelki wypadek:) Intrygująco,
refleksyjnie i kontrowersyjnie. Pozdrawiam:)
Wspaniała refleksyjna miniaturka. Serdecznie
pozdrawiam
wygląda to na:
wiersz anioła.
:)
Ciekawa miniatura.
Dobry...Chrobot.
Świetne, Julio! A to perełeczka: "nie wolno dopuścić
żeby wieki
wniknęły w nasze mózgi".