Chryste! Już tak wiele razy...

Chryste! Już tak wiele razy krzyżowany
Ściany Tyś ozdobą, nie mieszkasz już w sercu
Czy wybaczysz, zmiłujesz się kiedyś nad nami
Że każemy Ci patrzeć na nas, przeniewierców?

Zniesmaczony dzisiaj na urzędu ścianie
Gdzie od „PANA” zależy wiele - referenta
Patrzysz (z trudem wielkim powstrzymując łkanie)
Na argument, co mieści bez znaczka koperta...

Lub ukrzyżowany na końcu różańca
Co miejsce na lusterku znalazł w samochodzie
Patrzysz na gest brzydki środkowego palca
Którym pan kierowca częstuje na codzień

Jak Ci jest na piersi faceta z „wszechpolskiej”
Co „piwo zamawia” spod swastyki czarnej?
Czy nie jest Ci gest ten gąbką z cierpkim octem
Którą Ci podano gdy szepnąłeś „pragnę”?

A w ordynatorskim cierpisz gabinecie
Gdzie w swej głowie brzemienna robi obliczenia
Co jest warte więcej – wygoda czy życie?
Albo „becikowe” czy cena „spędzenia”

Więc w tym miejscu apel pobożny chcę głosić
By Twym wizerunkiem ścian już nie ozdabiać
Ale krzyż Twój w sercu, w sercu swoim nosić!
Do tego współwyznawców śmielę się namawiać.

autor

yanzem

Napisany: 2007-01-16 Dodano: 2007-01-16 06:21:29

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie