Chrystus Warszawy

Upalne sierpniowe niebo nad miastem z gruzów,
Słońce kąpie spokojem rzeki brzeg prawy,
Czekają przyszli zwycięzcy na puste miasto,
A pod krzyż Niemcy prowadzą Chrystusa Warszawy.
Zmęczony, obity sześćdziesięcioma trzema batami,
Zawieszony na strunie – zaraz zaczną grać o Jego kości,
Wisi nagi, obolały, zakrwawiony i wyszydzany,
Starty w kanałach, obdarty z śmierci godności.
Zaraz Go zdejmą z tego krzyża kaźni,
Bo na innej ma umrzeć znów męce,
Wsadzą ponownie za kraty, wydadzą też wyrok,
I za swoje winy powieszą raz jeszcze.
Lecz nie powieszą ducha – ten im ucieknie,
I kiedy będzie słychać głośne szlochanie,
A ból zaciśnie głos w krtani, na wyrok historii,
Chrystus Warszawy znów zmartwychwstanie.

autor

Kamil7771

Napisany: 2019-07-31 Dodano: 2019-07-31 17:01:54

Ten wiersz przeczytano 718 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie