Chwila - milczenie
Chcecie mówić, ale co słowa odtworzą?
Trzeba by mieć siłę wielką, siłę
niebios,
Przemawiać szumem deszczu i płaczem
rosy,
Uciosać z powietrza figurkę strachu
By pojąć, by zrozumieć potęgę chwili.
Chcecie mówić, pisać, może nawet płakać,
Nie wiedząc, że zmarli łez nie
potrzebują.
Im nasza litość zbyteczna, niepotrzebna.
To wszystko za mało, gdy ciało ludzkie
Skrywa bolączkę, zdolną skruszyć
kamienie.
Mówicie o nich z patosem, a oni krzywią się
w męce.
I proszą, i krzyczą, i płacząc żądają
milczenia,
Bo wciąż pamiętają smród kanałów i
zgnilizny.
Niepotrzebne im medale, honory,
odznaczenia.
Oni żądają chwili ludzkiego, zwykłego
spokoju...
Komentarze (2)
super plusik fajny wiersz
Ciekwy wiersz bardzo ładnie napisany-podoba mi się i z
przyjemnością go czytałam.