chwile
wciąż pamiętam.
Biegnąc przez życie coraz szybciej,
Zaczynam gubić fragmenty swej duszy,
Z każdym potknięciem, tracę
Mozolnie układane puzzle,
Jak niewolnik w kajdanach uczuć,
Drążże w przeszłości, zatapiam się,
w wspomnieniach, upijam się
ich szczęściem, chwile te
przynoszą ulotną euforię,
dają siłę i wiarę na kolejny dzień,
by iść gołą stopą przez drogę usłaną
ostrymi kamieniami.
wspomnienia wciąż żywe.
Komentarze (2)
"drążże" a cóż to? bardziej to na notke blogową
pasuje.
Jedni gubią duszy fragmenty, inni płacą alimenty. Z
duszą i ciało się pojednało.