Chwile nad Neckiem

Siedzę i patrzę na Necko
– jestem na brzegu.
Jest dzień – pora południowa.
Patrzę na jego fale:
to większe, to mniejsze.
Fale uderzają o brzeg.
Jedne mocniej, drugie słabiej.
Słychać ich szum...
układa się w melodię.
Nad brzegiem powiewa lekki wiaterek.
To tu... to tam – jak sam chce.
Czuję jego siłę
– przynosi ze sobą różne zapachy.
W oddali widzę kaczki,
jak zgodnie pływają.
I widzę w oddali rybitwy
– właśnie sfrunęły z krzykiem z mola,
Przestraszone hukiem
przepływającej motorówki.
Po drugiej stronie jeziora
widzę zielone drzewa.
Olbrzymi obszar
– można powiedzieć, że puszcza.
Wiatr tańczy w ich koronach
– widać po czubkach.
Właśnie nadpłynęła
piękna rodzina łabędzi,
Dumna para wraz z małymi łabądkami.
Podpłynęły bardzo blisko,
samiec łypnął na mnie
Swoim okiem... zaciekawiony.
Nie miałam nic dla nich...
odpłynęły w dal.
Mewy i rybitwy tańczą
nad jeziorem wesoło,
A kaczki nurkują w wodzie.
Na niebie pojawiły się chmury...
Białe, bielsze, szare ciemne i jasne
– złudzenie schodów do nieba.
Między chmurami widać firmament nieba
– piękny, niebieski.
Zza chmur wygląda słońce
– jego promienie odbijają się w wodzie.
Przystań po prawo, przystań po lewo, rozpadające się mola.
W oddali słychać muzykę i głosy ludzkie.
Jest jakaś niesłychana harmonia
w tym całym obrazie.
Wtapiam się również weń i ja...
oddycham pełną piersią.
Czuję zapach wody
i całej otaczającej mnie natury.
Słyszę jak ptaki rozmawiają ze sobą, nawołują się,
Wyśpiewują swoje piękne trele.
Rybitwy właśnie usiadły
spowrotem na molu i obradują.
W oddali gdzieś słychać nawet wronę.
Jest w tym wszystkim
jednak cisza i spokój... i odpocznienie.

Joanna Es - Ka

autor

Joanna Es - Ka

Napisany: 2010-08-05 Dodano: 2014-05-27 11:39:46

Ten wiersz przeczytano 1015 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie