W chwili zastanowienia
Łzy też płaczą smutkiem
Ból zastanawia się nad swego powstania
Skutkiem... Serce drży niewtajemniczone
W umysłu zamysł straszny...
To, co dziś Zgubione
– pamięć wciąż przypomnieć się
stara
Gdzieś wewnątrz ludzka wiara poszukuje
Dni radosne, pełne uśmiechu w trosce
I tam gdzieś moja człowiecza rola...
Żyć w uczuć wiosce...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.