Ciąg wsteczny historii

Demony oderwały sobie rogi
i doczepiły skrzydła cnoty.
Wtem świat stał się złowrogi:
otworzyły się podziemne groty.
Z ziemi wystrzeliły w przestworza,
lecą z prędkością ponad świetlną,
pała w nich moc niemal boża.
Nie zdążysz pojąć, a już przetną
zmartwiony widokiem czas.
Powrót do przeszłości nieunikniony!
Toż to całkowity ambaras,
bieg planety „niewinnie” zawrócony.
Z determinacją diabelstwa zawodzą zajadle,
do domu nieszczęśliwy powrót,
ku początku odbitego w krzywym zwierciadle.
Aniołowie nie strzegą wrót,
przekonani, że bracia wracają.
W raju demony nie zostają odkryte,
więc na Ziemię serafiny spadają.

Skrzydła aniołów z piór obmyte.

Powiesz: „To opowieści
bez sensownej treści.”
Więc zapytam sceptycznego gbura:
Czy odnalazłeś już swoje pióra?

autor

Maki40i4

Napisany: 2014-07-31 Dodano: 2014-07-31 08:15:36

Ten wiersz przeczytano 1029 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie