Ciągła tułaczka czyli walka o...

Staję się uciekinierką... Upadłym aniołem, który potrzebuje mistycznego dotyku. Nowego tchnienia, które doprowadzi do destrukcji, moich dotychczasowych porażek. Niech Bóg podaruje mi skrzydła, abym mogła wzlecieć nad chmurami, i tam mogła penetrować niebiosa.Aby wśród dźwięku liry, zrozumieć miłość, i to w każdym najdrobniejszym calu. Potrzebuję wewnętrznego nawrócenia.
Apatia, niechęć, zdrada staja się sprzymierzeńcami.
W mojej duszy lęgną się obrzydliwe poczwary, stworzone do natychmiastowej eliminacji, i tworzenia brutalnych scen. apokaliptyczne obrazy staja się wyrazem oczyszczenia.
Boję się, że zostanę pusta przestrzenią, niewidoczna substancją, przez którą będą przechodzić obojętnie ludzie. Jestem jak obdarty ze skrzydeł ptak. Bo jemu jak i mnie, skradziono wieczne szczęście. Moje życie jest jak tor przeszkód, każda poprzeczka płonie ogniem, jest nie do pokonania. Upadam.. Okaleczona spadam w dół, w ogromna otchłań.Jest to długa i męcząca podróż do nieznanego. moje serce spada, słyszę krzyki , płacz dziecka. Widzę łzę, spływającą po policzku matki. Ci obcy ludzie są mi w jakiś sposób bliscy. Ta wędrówka staje się nieskończoną opowieścią. Jest męcząca, chcę już zasnąć.Nie mogę...Ktoś schował w mej kieszeni gram wiary. Nie wiem czy wystarczy aby móc ponownie wzlecieć, i wśród wyżyn nauczyć się kochać...

autor

Fulcia

Napisany: 2006-09-10 Dodano: 2010-05-06 12:07:44

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie