ciało

żyłam w nieświadomości własnego kościoła
niepewna swej wartości i swojego piękna
dziś wiem, mam w sobie ołtarz, przed którym nie klękam
widuję go w swych oczach a czuję go w dłoniach

dziś wreszcie rozumiem, po co jestem kobietą:
by celebrować ciało, prywatną świątynię
by w ramionach mężczyzny chronić je przed zimnem
i nie dać go zasłonić wstydliwym powiekom

jestem swojego ciała jedyną kapłanką
lecz nie ja je zmieniam w drgającą liry strunę
nie ja w nim rozbudzam jego grzeszną naturę
uczę się go dopiero stając się kochanką

odkrywam swoje ciało, ten ląd tajemniczy
z każdym dniem czuję więcej, bardziej, intensywniej
znajduję przyjemność w odmawianej modlitwie
już tego nie odwrócę - moje ciało krzyczy...!

autor

November Rain

Napisany: 2003-05-02 Dodano: 2004-12-05 21:32:30

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie