Cicha woda

Nie powinna tak się unosić. Przesadziła zbyt
z wyobraźnią. Przecież była oddana jak rzecz.
Wynieść, przynieść, ustawić, posunąć.

Gdy błądziła naiwnie po jutrze, zostawiała zbyt mocny cień na przejrzystej do bólu strukturze,
którą stworzył na wspólną przyszłość.

Przylgnął do niej wspomnieniem zimy.
Później wiosny bez żadnych szans. wreszcie lata, które nie przyszło a tak długo na nie czekała…

Już pogubił się w głupich pomysłach,
że był wszystkim co los jej dał, aż do dnia,

kiedy cień swój zgubiła albo jemu się tak wydawało, bo odchodząc warknęła jak suka

„jesteś śmieciem i szlag by cię trafił”.

Jak wspomniałam poprzednio poprawiam stare wiersze i dziękuję bardzo z góry za szczerość w komentarzach.

autor

szarman

Napisany: 2011-04-17 Dodano: 2018-04-22 15:37:56

Ten wiersz przeczytano 2011 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie