Ciche kochanie

metaliczne zgrzyty ciszę roztrzaskują
srebrzyste krople w odbiciach mu ją
tak nieprawdziwie lustrzaną ukazują
słodkie łzy uderzają w sumienie
płaczem zakładając wieniec
cudo, które oszpecają ciernie.

przestań, dość już, nie mogę tego słuchać
to jest jak cios dla mojego ucha
niczym wybuchający lawą kwiat
przestań, skończ już, nie można tak

wszystkim aż odebrało mowę,
rzeki łez po licach spływające
rozpuszczają piękno, jakby cukrowe
jakby niematerialne, nieistniejące

słyszysz tą melodię? posłuchaj, a usłyszysz
moja ulubiona, zwie się 'spokój w dźwiękach ciszy'
moje serce uwielbia grać ją i śpiewać
twoje też nauczę, wiele nie potrzeba

i mówił do niej długo, nikt mu nie przerywał
i każdy go rozumiał, choć słowa były nieme
głos ciszy do serc tak wspaniale spływa
ona, słuchając, koiła swe cierpienie

i tak cudownie czysto cisza ta brzmiała
kiedy on mówił, a ona go słuchała

i wszyscy wokół chcieli aby chwila wieczność trwała
kiedy on mówił, a ona go słuchała

autor

Magican

Napisany: 2009-03-16 Dodano: 2009-08-17 00:01:47

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie