Ciche łzy

Ujmujące są warg Twych pieszczoty tkliwe i rozpalone,
na pożegnanie promienny podarunek w ciepłym aksamicie zaklęty.

Odchodzę aby powrócić.
Odchodzę by nasycić się tesknoty wywarem gorzkim,
by leku kropelkę do studni serca wytrwonić.

Ach, łzy słone i zimne wylewają się z fontann Twych powiek...

Moje ramiona chwytają wiosło przeznaczenia
na moje skronie spływa cisza okrutna,
ale powrócę z najdalszego zakątka...

Ach, łzy słone i zimne skapują do mego wina...

W oddali przegnity bezradnością
i spalony poczuciem pustki
- wiem że powrócę z otchłani...

Ach, łzy słone i zimne wsączają się w moje usta...

Jestem zielarzem i jestem podróżnikiem
i prócz słonecznych bryz, prócz sztormowych kniei
noszę w sobie wieczne pragnienie utęsknienia
gdy wszystko z oddali nasyca się i umacnia...

Ach, łzy słone i zimne skapują w moje ciche serce...

autor

PIOTR

Napisany: 2007-01-16 Dodano: 2007-01-17 15:42:20

Ten wiersz przeczytano 745 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie